dost-semihbaba4125
Asteğmen
Ey benim Canım !!
Ey Benim Ay yüzlü sevgilim
Senden bela bana candan tatlıdır
bu yüzden ben tatlı canı bıraktım .Varsın senin için yansın, yakılsın
Ey Gönül yari;Yazıklar olsun !! bir çok dertlerle, hasretlerle bizi bıraktın gittin !!
Biliyorum;bizden ayrılmayı istemedin!! sızlandın, şikayetler ettin;ama faydası olmadı
İnsaf etmeyen, aman vermeyen hükme, emre uydun geçtin gittin !!
Her tarafa koştun ; yanımızda kalmak için çareler aradın ,bahaneler düşündün !!
Fakat bir çare bulamadın ,çaresiz bir halde gittin !!
Güllerle dolu olan kucağın, ay gibi nurlu yüzün ne oldu ?
Nasıl oldu da hor ve hakir bir halde yer altına gittin ?
Dostların meclisinden ayrıldın ,seninle düşüp kalkanların arasından çıktın da ,toprak altına ,karıncalarla yılanlar arasına gittin !!
O nükteli sözler, o güzel konuşmalara ne, oldu?
O ilahi sırlara aşina olan akıl ne oldu ?
O elimizden tutan mübarek eller ne oldu ?
Meram bağlarına ,o gül bahçelerine giden ayaklar ne oldu ?
Nazik idin ,latif idin ;insanların gönüllerini kazanmasını ,insanları sevmesini bilirdin
Şimdi tuttun ,insanları sevmeyen ,insanları yiyen toprak içine gittin
Ne oldu ?
Nasıl bir fikre kapıldın da uzun ,sapa bozuk bir yola düştün
Sen, ağlaya ağlaya o yola düşünce ,gökyüzü gözyaşı döktü ;ay da yüzünü tırmaladı ,yırttı!
Gönlüm ,kanlarla doldu;ne bileyim de ne sorayım ?
Bari sen söyle ;acep ;uyanık mı gittin ?
Madem ki bizi bırakıp gittin ,acaba ,Hakk âşıkları ,ermişlerin sohbetini mi seçtin ;yoksa aşktan mahrum mu kaldın ?
İnkâr ederek mi gittin ?
Sana sordukları suallere verdiğin o güzel , o tatlı cevapların ne oldu ?
Artık sustun ,söylemekten vazgeçtin
Bu ne biçim ateştir ; bu ne biçim hasrettir ?
Ansızın yola düşen misafir gibi haber vermeden çıktın gittin !
Nereye gittin ki ,izi tozu bile belir miyor ?
Bu sefer gittiğin yol ,ne de kanlarla dolu bir yol.
Can ,seni görünce kendinden utanır .Gönlüm şaşırır ayağı balçığa saplanır .Benim gönülle alâkam kalmadı. Çünkü o , gönülde yaşamaktır
Gönül onun yeri yurdu oldu
Sen bir güneşsin ,gönül ise bir kuyuya düşmüştür
arada sırada ışığını kuyuya düşür
Çünkü gönül cana canlar katan aşkınla eriyip gitmededir.
Hz. Mevlana Tebrizli Şems hazretleri kaybolunca bu şiiri söyledi.
Hz. Mevlana Celaleddin Rumi
Ey Benim Ay yüzlü sevgilim
Senden bela bana candan tatlıdır
bu yüzden ben tatlı canı bıraktım .Varsın senin için yansın, yakılsın
Ey Gönül yari;Yazıklar olsun !! bir çok dertlerle, hasretlerle bizi bıraktın gittin !!
Biliyorum;bizden ayrılmayı istemedin!! sızlandın, şikayetler ettin;ama faydası olmadı
İnsaf etmeyen, aman vermeyen hükme, emre uydun geçtin gittin !!
Her tarafa koştun ; yanımızda kalmak için çareler aradın ,bahaneler düşündün !!
Fakat bir çare bulamadın ,çaresiz bir halde gittin !!
Güllerle dolu olan kucağın, ay gibi nurlu yüzün ne oldu ?
Nasıl oldu da hor ve hakir bir halde yer altına gittin ?
Dostların meclisinden ayrıldın ,seninle düşüp kalkanların arasından çıktın da ,toprak altına ,karıncalarla yılanlar arasına gittin !!
O nükteli sözler, o güzel konuşmalara ne, oldu?
O ilahi sırlara aşina olan akıl ne oldu ?
O elimizden tutan mübarek eller ne oldu ?
Meram bağlarına ,o gül bahçelerine giden ayaklar ne oldu ?
Nazik idin ,latif idin ;insanların gönüllerini kazanmasını ,insanları sevmesini bilirdin
Şimdi tuttun ,insanları sevmeyen ,insanları yiyen toprak içine gittin
Ne oldu ?
Nasıl bir fikre kapıldın da uzun ,sapa bozuk bir yola düştün
Sen, ağlaya ağlaya o yola düşünce ,gökyüzü gözyaşı döktü ;ay da yüzünü tırmaladı ,yırttı!
Gönlüm ,kanlarla doldu;ne bileyim de ne sorayım ?
Bari sen söyle ;acep ;uyanık mı gittin ?
Madem ki bizi bırakıp gittin ,acaba ,Hakk âşıkları ,ermişlerin sohbetini mi seçtin ;yoksa aşktan mahrum mu kaldın ?
İnkâr ederek mi gittin ?
Sana sordukları suallere verdiğin o güzel , o tatlı cevapların ne oldu ?
Artık sustun ,söylemekten vazgeçtin
Bu ne biçim ateştir ; bu ne biçim hasrettir ?
Ansızın yola düşen misafir gibi haber vermeden çıktın gittin !
Nereye gittin ki ,izi tozu bile belir miyor ?
Bu sefer gittiğin yol ,ne de kanlarla dolu bir yol.
Can ,seni görünce kendinden utanır .Gönlüm şaşırır ayağı balçığa saplanır .Benim gönülle alâkam kalmadı. Çünkü o , gönülde yaşamaktır
Gönül onun yeri yurdu oldu
Sen bir güneşsin ,gönül ise bir kuyuya düşmüştür
arada sırada ışığını kuyuya düşür
Çünkü gönül cana canlar katan aşkınla eriyip gitmededir.
Hz. Mevlana Tebrizli Şems hazretleri kaybolunca bu şiiri söyledi.
Hz. Mevlana Celaleddin Rumi
Moderatör tarafında düzenlendi: