Geleneksel El Sanatlar
Geleneksel Türk el sanatlarinin tarihi çok eski devirlere
Orta Asya'ya kadar uzanir. Yapilan el sanatlari ürünlerinde yasam biçimi olan göçebe hayatin özellikleri
tarihî kalintilardan da anlasilmaktadir. Islemeler ve motifler o dönemde çadir
hali
kilim
eyer takimlari
elbiseler vb.e uygulanmistir. 1071 Malazgirt Savasi'ndan sonra Anadolu'ya gelen Türkler bu zengin sanat ve uygarlik kültürlerini de beraberinde getirmislerdir. Isparta bölgesine yerlesen Türk boylari burada karsilastiklari örnekleri ve yöntemleri kendi anlayislariyla bagdastirmislardir. Orta Asya'nin göçebe kültür islemeciligini ve sanatlarini burada gelistirerek sürdürmüslerdir.
Eskiden Isparta'da dikiciler
mesciler
pabuççular
yemeniciler
çizmeciler
çarikçilar
semerciler
mumcular
yagcilar
sabuncular
urgancilar
kendirciler
cezveciler
bakircilar
kavafçilar
demirciler
çilingirciler
oymacilar
marangozlar
biçakçilar
hasircilar
nalbantlar
saraççilar
keçeciler vb. gibi sanat kollarinin oldugu bilinmektedir. Ancak bu sanatlarin çogu kaybolmus
günümüzde azalarak devam eden halicilik
dericilik
keçecilik
semercilik
nalbantçilik
ayakkabicilik
marangozluk
demircilik
biçakçilik
bakircilik
kalaycilik
sobacilik son temsilcilerinin elinde yürütülmektedir. Bu sanat kollarini devam ettirecek çiraklarin olmayisi da kaybolmayi hizlandiran ayri bir faktördür. Bu sanatlarin her birilerinin önceleri arastalari
sokaklari
pazarlari var iken günümüzde yalnizca ayakkabicilarin ve tuhafiyecilerin siteleri bulunmaktadir. Bugün devam etmekte olan marangozluga ragmen eski ahsap süsleme sanatlari
oyma ve nakisçilik da kaybolan diger sanat kollaridir. El sanatlarindan yün ve kildan imal edilen çuval
heybe
aba
çadir
kilim ve çulha gibi dokumalar ile islemeler zamanin gelisen ihtiyaçlarina ayak uyduramayarak ortadan çekilmeye baslamislardir.
Günümüzde
azalarak devam eden geleneksel el sanatlarindan halicilik
kilimcilik
semercilik
keçecilik
saraççilik
oya ve nakis islemeleri yörede yaygindir. Kullanmak için yapilmasinin yani sira çeyize koymak ve gelir elde etmek için yapilan el dokuma ve islemeleri daha çok tarla ve bahçe islerinin azaldigi kis döneminde yapilirlar. Dericilik
keçecilik
saraççilik
semercilik ve nalbantçilik gibi el sanatlarinin günümüzde artik sadece Yalvaç ilçesinde
biçakçiligin ise yalnizca il merkezi ile Uluborlu ilçesinde yapildigi görülmektedir.
Minyatür At Arabasi: Yalvaç ilçesinde minyatür at arabasi yapan bir imalatçi bulunmaktadir. Modern hayat içinde kullanimi giderek kalkan at arabalarinin minyatür hale getirilerek otel
lokanta
bahçe vb. gibi sivil mimari yapilarda dekoratif bir araç haline geldigi görülmektedir.
Yörede
geleneksel metotlarla halen yapilmaya devam eden yorgancilik
ayakkabi imalatçiligi
dericilik
biçakçilik
kalaycilik
bakircilik
çömlekçilik
sobacilik
demircilik gibi el sanatlari-zanaatlari da bulunmaktadir. Özellikle il merkezi ile Yalvaç ilçesinde deri islemeciligi sanayilesmeye dogru giden zanaatlar arasindadir. Deriden çanta
kemer
anahtarlik
cüzdan
toka
sigaralik gibi malzemeler islenerek yapilmaktadir. Bunun yani sira il merkezinde bulunan Ayakkabicilar Sitesinde halen el ile ayakkabi imalati yapilmaktadir.
-Semer-Saraç ve Nalbantçilik: Günümüzde
kitle ulasim araç-gereçlerinin yayginlasmasi
tarim araçlarinin gelismesi ve yayginlasmasi gibi nedenler ile semer
saraç ve nal yapimi yavas yavas ortadan kalkmaktadir. Yörede
özellikle Yalvaç ilçesinde sayilari giderek azalan 5 tane semer
4 tane saraç ve 2 adet nal imalatçisi bulunmaktadir.
Geleneksel Türk el sanatlarinin tarihi çok eski devirlere
Eskiden Isparta'da dikiciler
Günümüzde
Minyatür At Arabasi: Yalvaç ilçesinde minyatür at arabasi yapan bir imalatçi bulunmaktadir. Modern hayat içinde kullanimi giderek kalkan at arabalarinin minyatür hale getirilerek otel
Yörede
-Semer-Saraç ve Nalbantçilik: Günümüzde